Ağlamak İçin Gözden Yaş mı Akmalı?

Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
Hırsızlık; para, malmı çalmaktır?
Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?
Solması için gülü dalından mı koparmalı?
Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mı olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı?

Victor Hugo

Takvimlerden haberin yok mu
Geçiyor yıllar
Bana küsmüş yüzüme gülmez
Zalim aynalar

Kimimiz yorgun,kimimiz vurgun,
Kimi isyankar
Acı gerçek bu ömrümüz bir su
Geçiyor yillar..

Vakit geç olmuş dönülmez yolmuş
Yürek bin pişman
Bundan böyle bana meyler dost
Geceler düşman

Hani nerde beklenenler
Medet umdum senelerce
Anılar hep dolu dizgin

Çekilin karanlıklar, rahat bırakın beni
Ölüme yaklaşmışken döndürmeyin yolumdan bedenimi !



Aşka dair herşeyi kapattım uykulara
Yelkeni denizden alıp bıraktım karalara
Kuşların şarkılarını da alıp plakların yanına koydum
Ve yazdığım kitapları düşlerimle oydum

Çekilin karanlıklar, rahat bırakın beni
Ölüme yaklaşmışken döndürmeyin yolumdan bedenimi !

Bâkir aşk hiç bıkmadan acının yolunda ilerler
Bütün melekler ona sevgiyle gülerler
Kalbimin şaşkınlığı varoluşundandır
Beni yıkan hep ihanetin oluşundandır

Çekilin karanlıklar, rahat bırakın beni
Ölüme yaklaşmışken döndürmeyin yolumdan bedenimi !

İnce bir dantel gibi işledim sevgiyi
Yelken kırıp gitti mavi denizi
Biçtiğim değerler ektiğim ekinlerdir
Uykuya dalarım ben herşey güzelleşir

Çekilin karanlıklar, rahat bırakın beni
Ölüme yaklaşmışken döndürmeyin yolumdan bedenimi !

O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,

arkalarında doldurulması

mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
Dayanılması o kadar da zor değildir, büyük ayrılıklar bile,

en güzel yerde başlatılsaydı eğer.
Utanılacak bir şey değildir ağlamak,

yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer.
Yüz kızartıcı bir suç değildir hırsızlık,

çalınan birinin kalbiyse eğer.
Korkulacak bir yanı yoktur aşkların,

insan bütün derilerden soyunabilseydi eğer.
O kadar da yürek burkmazdı alışılmış bir ses,

hiç bir zaman duyulmasaydı eğer.
Daha çabuk unuturdu belki su sızdırmayan sarılmalar,

kara sevdayla sarıp sarmalanmasalardı eğer.
Belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,

öylesine delice bakmasalardı eğer.
Çabuk unutulurdu ıslak bir öpücüğün yakıcı tadı belki de kalp,

göğüs kafesine o kadar yüklenmeseydi eğer.
Yerini başka şeyler alabilirdi uzun gece sohbetlerinin,

son sigara yudum yudum paylaşılmasaydı eğer.
Düşlere bile kar yağmazdı hiçbir zaman,

meydan savaşlarında korkular, aşkı ağır yaralamasaydı eğer.
Su gibi akıp geçerdi hiç geçmeyecekmiş gibi duran zaman,

beklemeye değecek olan gelecekse sonunda eğer.
Rengi bile solardı düşlerdeki saçların zamanla,

tanımsız kokuları yastıklara yapışıp kalmasaydı eğer.
O büyük, o görkemli son, ölüm bile anlamını yitirirdi,

yaşanılası her şey yaşanmış olsaydı eğer.
O kadar da çekilmez olmazdı yalnızlıklar,

son umut ışığı da sönmemiş olsaydı eğer.
Bu kadar da ısıtmazdı belki de bahar güneşleri,

her kaybedişin ardından hayat yeniden başlamasaydı eğer.
Kahvaltıdan da önce sigaraya sarılmak şart olmazdı belki de,

dev bir özlem dalgası meydan okumasaydı eğer.
Anılarda kalırdı belki de zamanla ince bel,

namussuz çay bile ince belli bardaktan verilmeseydi eğer.
Uykusuzluklar yıkıp geçmezdi, kısacık kestirmelerin ardından,

dokunulası ipek ten bir o kadar uzakta olmasaydı eğer.
Issız bir yuva bile cennete dönüşebilirdi belki de,

sıcak bir gülüşle ısıtılsaydı eğer.
Yoksul düşmezdi yıllanmış şarap tadındaki şiirler böylesine,

kulağına okunacak biri olsaydı eğer.
İnanmak mümkün olmazdı her aşkın bağrında

bir ayrılık gizlendiğine belki de, kartvizitinde

“Onca ayrılığın birinci dereceden failidir.” denmeseydi eğer.
Gerçekten boynunu bükmezdi papatyalar,

ihanetinden onlar da payını almasaydı eğer.
Issızlığa teslim olmazdı sahiller, kendi belirsiz sahillerinde

amaçsız gezintilerle avunmaya kalkmamış olsaydın eğer.
Sen gittikten sonra yalnız kalacağım.

Yalnız kalmaktan korkmuyorum da,

ya, canım ellerini tutmak isterse…
Evet sevgili,

Kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu,

Kim uzanmak isterdi ince parmaklarına,

Mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa

tanıklık etmiş olmasalardı eğer!!

Öyle bir suskunluk ver ki tek dilim kalemim olsun

Öyle bir suskunluk ver ki tek haykırışım gözyaşım olsun

Öyle bir suskunluk ver ki kendi nefesimle boğuluyum

Öyle bir suskunluk ver ki tek dostum kara toprak olsun..
Yaşamayı böyle bilseydim geçer miydim önünden dünyanın

Sonunda gözyaşı görseydim anar mıydım adını mutluluğun

3 günlük dünyada tek yağmur olurmuydum

Eceli ölüm sayarmıydım kayboluşumken doğumum
Ey hayat sana bıraktı gülüşlerini gözlerim

Kahkahalar yok merak etme doldurur gülümseyişlerin

Fark edilmez; yokluğum daha iyidir bilirim

Teslim ettim ruhumu koca bir sessizlik izler bedenim....